2 weken Kaap Verdië

2 weken Cabo Verde
Na aanvankelijk gedacht te hebben er 1 week te blijven zijn het er toch 2 geworden.        Kaal als de eilanden  zijn, zijn ze toch ook erg mooi. Je kunt zien dat ze zo uit zee omhooggedrukt zijn. Zo zijn er veel plekken op de oceaan die ze sea mounts noemen en waar het van 4 of 5 kilometer diepte zo 60 of zelfs 20 meter diep is. Mindelo op São Vicente is pas echt bewoond geraakt toen er kolenmaatschappijen kolen gingen verkopen aan passerende stoomschepen. Het eiland zelf is vrijwel kaal met in het zuiden wat plantages die water krijgen uit de bergen of water oppompen. Er zijn rondom ook wat vissersdorpjes, waar zelfs nog zeilend gevist wordt met zeilen gemaakt van geweven kunststof zakken die aan elkaar genaaid zijn. Als ze aan komen varen gaan ze voor de wind zo het strand op waar ze door andere vissers opgevangen worden die de boot recht houden en met vereende krachten verder het strand op geduwd worden.  De vis ligt dan op de bodem te spartelen . 
Ik heb vier maal  gedoken en heb nog nooit zo veel vis bij elkaar gezien. Het is erg mooi onder water. De rotsen lopen door tot een meter of 15 waar het via een zand plateau  dieper wordt.  Er zijn groene schildpadden en ook heb ik 2 pijlstaartroggen gezien van ca. 2 meter.  Je duikt pal onder de steile wanden waar ik arendsnesten gezien heb met de arend erbij. Eén haalde vlak bij de boot een vis uit het water. Een prachtig gezicht.
Met de veerboot ben ik naar Sante Antão geweest, omdat er geen geschikte haven of ankerplek is . Daar heb ik een pickup truck met chauffeur gehuurd en daarmee 5 uur lang over de noordkant van het eiland gereden. Via de bergen naar de andere kant van het eiland en langs de kustweg weer terug. Het eiland heeft heel groene stukken en is het grootste en meest productieve eiland. Het hoogste punt is 1979 meter. Ook hier wat vissersdorpjes waar de vis zo uit de boot verkocht wordt. Ze hadden ook tonijn gevangen die al op de landingsplaats op de grond in stukken gesneden wordt en waarvan sommige mensen stukjes afsneden om ze lekker rauw te snoepen. Onderweg is de "taxi" ook een soort boodschappen auto, want er worden ook pakketjes voor familieleden her en der afgeleverd. Dat bepaalt ook vaak de route.  Ook kunnen lifters achterop meeliften en worden schoolkinderen en passant thuisgebracht. Daarbij kwamen we ook bij een scheepswerfje waar ze houten vissersboten aan het bouwen waren. Ze lagen daar blank geschuurd klaar en werden net gebreeuwd. 

Woensdag ben ik naar het buureiland Sào Nicolau gevaren. Ik wilde toch nóg een eiland zien voor ik hier weg zou gaan. Ik lig hier nu voor het stadje Tarrafal  in de luwte van het eiland en ben weer met een pickupje het eiland op geweest. Dat is een goedkope manier om veel te zien en de chauffeur vertelt altijd honderduit over zijn eiland. De autootjes zijn vaak oeroud en de raampjes moet je soms met de hand klem omhoog zetten of vast houden als het miezert in de bergen of als het er kouder wordt. Wij zijn natuurlijk ook even bij zijn dorp langs geweest om wat pakketjes af te leveren. Zijn dorp ligt hoog boven een inham met kiezelstrand, waar op dat moment ook weer een vissersboot wilde landen. We konden goed zien hoe dat ging. De boot kwam aanvaren in de branding, keerde in de branding en ging met de kop in de wind liggen wachten tot de 7e  golf. Na de 7e golf wordt het even rustig, en dan keert de boot zich naar het strand en vaart er volle vaart heen. Onderwijl komt er weer een 1e golf en die zet hem ver op het strand waar hij weer opgevangen en recht gehouden wordt en omhoog geduwd door ander vissers. Op dit eiland is ook veel bananenteelt, papaja's, mango's  en zelfs koffie. Ik kwam hier ook een paar bekenden tegen van het zeilschip de Calypso uit Tenerife. Ik ben bij hen op bezoek geweest en daarna zijn we samen  uit eten gegaan. 
Straks weer even de kant op om mijn papieren op te halen bij de Capitano Maritima, anders kan ik hier morgen niet weg. In het weekend gesloten. Ze houden hier altijd iets van je achter als je je komt melden. Met de bijboot moet ik hier naar het strand, waar hij dan bewaakt wordt door een van de vele kinderen die zo een zakcentje van één euro verdienen. Dat gaat heel serieus. Je wordt opgevangen door 4 of 5 kinderen, die allemaal bewaker willen zijn. Je kiest er dan een uit en die zit soms uren naast je bootje, of is ieder geval in de buurt. Heel aandoenlijk, maar het werkt. 's Middags met de bijboot naar de rotsen gegaan en de boot met wat gewichten achter de branding gelegd en wezen snorkelen. 's Avonds weer uit eten geweest. Veel keuze is er niet in de menu's. Het is vaak kip met patat en salade, of tonijn met patat en salade. Het was trouwens erg lekker!  Er was wel live muziek, met een lokaal bandje wat muziek van hier speelde met gitaren, viool en de restauranteigenaar zong. Heel erg basic en mooi. Het heeft iets van balkan en zigeunermuziek. Ik ben best wel onder de indruk geraakt hier in de Cabo Verde. 

Zaterdag ben ik teruggevaren naar Mindelo. Onderweg wat schildpadden gezien onder het eiland Santa Luzia. Voor donker was ik weer voor anker in de baai van Sao Vicente.  's Avonds de stad in geweest, tonijn gegeten, gewhatsappt met het thuisfront en naar een straatband geweest. Vandaag ga ik alles klaarmaken voor de oversteek. Nog wat boodschappen en nog wat diesel halen als extra in de jerrycans, beetje was doen, afscheid nemen hier en daar en diverse andere dingen.  Morgen moet ik eerst uitklaren en dan ga ik richting Barbedos op de Cariben, zo'n 2100 mijl, waarschijnlijk 2 tot 2,5 week varen.