Van Portsmouth naar Nevis

Van Portsmouth naar Nevis

Woensdagochtend 4 februari zijn we vertrokken richting Gouadeloupe, met een tussenstop in Les Saintes, een klein eilandengroepje onder Gouadeloupe. Als je daar bent krijg je een soort Vlielandgevoel. Alleen scheren er geen straaljagers over het eiland, maar gewone vliegtuigjes die vakantiegangers van en naar de andere eilanden vervoeren.
Ook worden de vakantiegangers af en aan gevaren met de veerboot. Je kunt alles te voet bereiken en je zag er mensen als wij over het eiland wandelen met rugzakken met snorkelspullen. We hebben er heel mooi gesnorkeld in de baaien  boven de riffen, in canyons en onder de steile bergwanden. Je ziet er allerlei soorten vissen en koraalsoorten die je ook in Egypte ziet. Het doet beslist niet onder voor een mooie duik. Ook was het leuk dat er weer pelikanen waren, die we sinds de Grenadines niet meer gezien hadden. Er waren er zelfs heel veel, die vanaf grote hoogte steile duikvluchten maakten op de grote hoeveelheden vis langs de stranden. Er waren ook veel leguanen op het eiland. Gelukkig wat schuw. Echt pre-historische beesten van ca. 1 meter lang. Ze liepen bij een fort zo tegen de loodrechte muren op. We zijn 3 dagen gebleven. Daan heeft wat gewerkt en de was is weer gedaan voor ons. 

Zaterdag zijn we tot halverwege de westkust van Gouadeloupe gekomen en zijn voor anker gegaan bij het natuurreservaat bij Pigeon dat naar Jacqes Cousteau is vernoemd. Grote en kleine schildpadden zwommen om de boot in het heldere water. Het was de bedoeling van hieruit Gouadeloupe te ontdekken, maar in de wijde omgeving was er geen auto meer te huur. De volgende morgen zijn we op doorreis naar het noorden nog even bij de Ilets Pigeon, een eilandengroepje, langs geweest en hebben de boot aan een van de 3 boeitjes neergelegd en zijn er gaan snorkelen.
Cousteau vond deze plek de mooiste plek ter wereld. Ik weet nu niet hoe het er op 30 meter diepte uit ziet, maar direct onder de boot was het al zo ontzettend mooi!!
Alle soorten vis zaten er onder de boot en heel mooi en veel koraal. Helaas is Nicole er tegen iets onzichtbaars aangezwommen ( een tentakeltje of zo ), want die had opeens een branderig gevoel op haar arm en een soort striemen. Daan had dat ook een paar weken geleden. Na een paar uur zijn ze ook weer weg. Een beetje prikweg helpt tegen de jeuk.
In Deshaies aangekomen zijn we voor anker gegaan en met de rubberboot naar de kant geweest. We hebben er gelijk het begin van Daan zijn verjaardag gevierd met een etentje in een leuk restaurantje langs de baai. 7 uur hier is tenslotte 12 uur Nederlandse tijd. Nicole heeft een taart gebakken en we hadden de boot versierd met ballonnen en zelfgemaakte vlaggetjes. Helaas is het hier ook niet gelukt een auto te huren, waardoor we maar weinig van Gouadeloupe gezien hebben. 
De Eendracht lag ook weer in de baai en de machinist die even langs kwam zwemmen vertelde dat ze nu de laatste van een aantal 10 daagde reizen gemaakt hadden en terug gingen naar Sint Maarten, om daarna gelijk door te gaan naar Nederland.

Dinsdagochtend 10 februari zijn we vroeg naar Montserrat gegaan. Een tochtje van zo'n 40 mijl. Montserrat was redelijk welvarend tot in 1995 de vulkaan Soufriere Hills uitbarstte.
Je kunt de gevolgen van grote afstand al zien. Gestolde lavastromen aan de kusten en de hele stad Plymouth bedolven onder de as. De hele zuidkant ( de helft ) van het eiland is een Exclusion zone waar op sommige plekken niemand meer mag komen en in ieder geval in de hele zone niemand niet meer mag wonen. Wij zijn er vlakbij de verboden zone geweest en zijn tussen de dichtgetimmerde huizen vaak zonder daken door gelopen. Op de grond ligt nog steeds een laag as. Ertussendoor groeien weer struiken en bomen. De hele economie is erdoor ontwricht, de bedrijvige hoofdstad Plymouth is weg. 7000 mensen hebben het eiland verlaten en nu leven er nog maar 5000.
Montserrat is erg mooi, de vulkaan indrukwekkend en de mensen heel erg vriendelijk. Op de kant gekomen stelde een van de 4 politiemensen die het eiland rijk is zich direct voor als Earl. Hij had een vriend, Bob die ons wel het eiland wilde laten zien. Een taxichauffeur natuurlijk. Met hem hebben we de volgende dag het eiland bekeken. Toen  we voorbij een mangoboom kwamen vroeg hij iemand of er al rijpe mango's waren. Er is speciaal iemand ingeklommen om mango's voor ons te plukken. Toen Daan opmerkte dat we nu alleen nog maar bananen nodig hadden hoorde een vrouw op een veranda dat en zei ze dat we even in de achtertuin mochten kijken of er al wat rijpe bananen waren.
Een eindje verder was zijn ex lerares Engels Evelyn in haar mooie tuin bezig en kregen we sugarcanes om te proeven. Sugarcanes zijn stokken die bij haar op de bodem groeien en waar je de suiker uit kunt kauwen. Ze schilde ze voor ons en terwijl ze dat deed stuurde ze haar hulp de boom in om voor ons groene kokosnoten te kappen. Sommige spatten open en konden we gelijk drinken. Ook moesten we de gelly, het witte binnendeel proeven. Anderen werden voor ons met een kapmes van de top ontdaan zodat we er alleen nog maar een gaatje in hoefden te prikken als we trek hadden. Alles werd uitvoerig uitgelegd, ook over de andere bomen. Ze is is nog steeds onderwijzeres. De mensen zijn heel erg trots op wat ze hebben en hun eiland. Op elk eiland weer.

Inmiddels is het al een paar dagen zuidwesten wind. Dat betekent dat het lage wal is aan de westkust met best wel pittige golven en aardige deining op de ankerplaatsen. Vooral bij Montserrat was dat vervelend. We rolden van de ene kant naar de andere kant in onze bedjes. Hier in Nevis gaat het wel weer. Er is nu weinig wind, maar de deining is best hoog. De golven komen bulderend aan land.

Nu liggen we aan een boei en hebben we een boswandeling gemaakt van een paar uur door de bergen. Ook hier is het weer mooi. Je zou er bijna aan wennen. We hebben hier verschillende apen gezien. Een paar langs de weg en in de bergen een stuk of 10 in een boom. Ze maken behoorlijk herrie als ze door de boom heen slingeren. Straks gaan we verder naar Sint Kitts en daarna naar de Nederlandse Antillen. Op 20 februari moeten we op Sint Maarten zijn. Rita komt daar aan boord, en neemt de nieuwe stuurcomputer mee. Goede tip Arie, van dat boek. Ik kan dat via deze blog laten maken.