Van Nevis naar Sint Maarten

zaterdag 14 februari. Vanaf Nevis was het maar een paar uurtjes varen naar St. Kitts. Het eiland hadden we al vanaf Nevis 's avonds fel verlicht zien liggen. Veel meer toerisme, resorts en andere activiteiten. Vrij druk eiland dus. Aangekomen op de ankerplaats  in Basseterre Bay lag er een Zweeds jacht zo erg te deinen in de golven achter zijn anker dat ik dat voor ons zelf niet zag zitten. Dus heb ik de kleine jachthaven die daar was gevraagd of er nog een plekje voor ons was. Gelukkig konden we naar binnen en lagen we daar heerlijk rustig de zaterdag en zondag nacht. De Zweed die ons naar binnen zag schuiven heeft ook eieren voor zijn geld gekozen en lag een paar uur later ook in de haven. Hoewel, rustig, het was 2 dagen voor de verkiezingen en zaterdag nacht was het de beurt voor de zittende partij een groot feest te houden op het veld naast de haven en zondagnacht voor de oppositie. Feesten kunnen ze. Oorverdovende reggaemuziek, tientallen grote barbecues met honderden kippen erop en grote koeltassen met bier. Het duurde tot in de minder kleine uurtjes. 6 uur s'ochtends was het opeens stil.
St. kitts ofwel st Christoffer ( Columbus ) is bevolkt door Franse en Britse colonisten die de cariben verjaagd hebben en van hieruit ook andere eilanden bezet hebben.
St. Kitts drijft voor een groot deel op de bestedingen van de cruise schepen. 
Er komen hier soms 3 schepen per dag!
De passagiers komen er vanaf de boot via een soort Bataviastad binnen, waarachter de stad Basseterre ligt. De stad geeft een koloniale indruk.
Wij hebben er zondag een echte rust/stranddag van gemaakt. Op weg naar het strand zagen wij diverse apen. Het blijkt dat er 40 000 mensen op het eiland wonen en 80 000 apen. Ze worden dan ook veel gevangen vanwege overlast bij de boeren,
verkocht voor 60 dollar, en zelfs gegeten. 

Maandagochtend zijn we vertrokken naar St. Eustatius, ofwel Statia. Dat was een tochtje van ca. 20 mijl, waarvan de eerste 8 langs het eiland waar op de kant een aardige brand woedde. De slierten as lagen bij ons aan dek en in de verstaging. Ook Statia konden we goed zien liggen en daar achter zelfs Saba. 
Wat opvalt als je aan komt varen is het aantal ( ca. 15 ) tankers en andere grote vrachtschepen die voor de kust voor anker liggen. Ze zijn hier om zelf te bunkeren aan een lange pier die 1 km in zee steekt.  Toen wij aankwamen was het een grote bedrijvigheid die afmerende en vertrekkende schepen. 
Het geeft hier veel werkgelegenheid.
Statia is ca. 600 meter hoog. We zijn er aan een boei vlak voor het strand gaan liggen. De zee was ook hier onrustig met een aardige zwel, die dinsdag op zou lopen tot 2 meter vanwege een storm op de Atlantische Oceaan. De duikschool had al de duiken de komende 2 dagen opgeschort. Na ingeklaard te hebben zijn we het eiland op gegaan. Oranjestad is een gezellig ruim opgezet dorp/stadje met houten en stenen huisjes. Of half/half. De stenen huisjes en zelfs Ford Oranje met zijn kanonnen zijn gedeeltelijk gemetseld van gele en/of rode ijsselsteentjes, die denk ik als ballast meegenomen zijn in de zeilschepen. S'Avonds hebben we heerlijk gegeten in een restaurant met een Amsterdamse eigenaar. Er zijn opvallend veel Nederlanders op Statia op vakantie. Veel komen er om te duiken. De bevolking zelf heeft weinig Nederlands. Ze spreken het zelfs bijna niet.
De volgende dag hebben we de rubberboot op een ander veiliger plekje neergelegd toen we de kant op gingen. We hebben de uitgedoofde vulkaan die nu helemaal bebost is beklommen en 600 meter hoog is, inclusief afdaling in de krater met daarin een regenwoud. Het was een hele klauterpartij over rotsblokken en boomstronken. Toen we bij de rubberboot terugkwamen was de zee al aardig hoog geworden. De rubberboot van onze buren hadden ze op het plekje van de vorige dag gelegd en was nu kapotgeslagen op de keien. Omdat het zo onrustig was op de ankerplek hebben we besloten uit te klaren en de volgende dag te vertrekken. Saba konden we ook wel vergeten, omdat dat eiland helemaal geen beschutting biedt. Het is een rots in zee. Na een onrustige nacht aan de boei zijn we naar St. Maarten vertrokken. Het waaide stevig en er kwamen verschillende squalls over. Regenbuien met veel wind. Het ging lekker hard en om half 3 lagen we in de Simpson baai voor anker. Om 3 uur ging de brug open naar de Lagoon en zo voeren we achter de "Venus" van wijlen Steve Jobs aan de Simpson Bay Lagoon in waar ik voor 4 nachten een plaatsje had gereserveerd in de Marina.
St. Maarten bestaat grofweg uit het eiland met links een grote Lagoon met een rondweg eromheen. 90 km2. Het bovenste gedeelte, 3/5 is Frans, en het onderste gedeelte 2/5 Nederlands. 
Nederlanders hebben het samen met de Fransen veroverd op de Spanjaarden in 1644.
De Nederlandse Antillen bestaan dus uit 2,4 eilanden. St. Eustatius, Saba en 0,4 Sint Maarten, en zijn tax free. Het Franse gedeelte is het mooist met redelijk hoge bergen. Als je met de boot van het Nederlandse naar het Franse gedeelte wilt moet je zoals vroeger in Europa in en uitklaren. Met de auto wordt nergens op gelet. Op het Nederlandse gedeelte is wel het grootste vliegveld en de cruise schepen terminal, in Phillipsburg. Als de schepen er zijn is het er levendig, maar zodra ze weg zijn een dooie boel. Veel casino's, juwelierszaken en souveniershops. 
Ondanks dat alles tax free is, is alles schreeuwend duur. Een zak Lays 4 dollar,
Pakje boter 8 dollar , 150 gram vleeswaren 9 dollar. De economie lijkt booming.
Heel veel drukte overal. 
Daan en Nicole zaten de eerste dag al op Maho beach. Dat is een sensatie met het strand 20 meter achter de landingsbaan. De vliegtuigen kun je bijna aanraken, en als er een opstijgt word je bijna weggeblazen en gezandstraald door de straalmotoren.
Rita is inmiddels aan boord en de stuurautomaat werkt weer als vanouds.