Bequia naar Martinique

Na een onrustige nacht aan de boei zijn wij in de ochtend van 11 januari vertrokken richting Bequia. We lagen zo onrustig doordat we zo dicht bij het strand lagen en de deining was toegenomen, zodat wij met de achterkant van de boot net op het punt lagen dat de golven begonnen te krullen en wij daarbij behoorlijk aan de boei lagen te trekken.
Aan de wind zeilend en met behoorlijke golven van weer zo'n 3 meter en 25 tot 30 knopen wind (  6 a 7 Bft ) zijn wij om 2 uur aangekomen in de prachtige Admirality Bay  van Bequia. Daar hebben we weer aan een boei gelegen vlak voor het dorp, waar het in tegenstelling tot de andere eilanden op zondag een hele drukte was. Bequia is het enige eiland waar er nog op traditionele wijze 3 walvissen per jaar gevangen mogen worden en ze maken er dan ook een heel feest van. 
Ze zijn er trots op. Je kunt er dan ook volop souvenirs kopen van materialen van de walvis, zoals bewerkte ribben, tanden enz. Je ziet bars gemaakt van walviskaken en krukken van de wervels. Ook maandag zijn we er gebleven en hebben er een relaxdag van gemaakt. We bezochten een schildpadden opvang/uitzet centrum, een soort Pieterburen, en maakten een wandeling naar een Engels fort compleet met kanonnen. Op dat moment kwam er en enorme tropische plensbui die wij schuilend in een autowrak over ons heen hebben later komen.

Dinsdag 13 januari zijn wij naar St. Vincent gevaren met weer een stevige wind, net niet aan de wind zeilend. Een paar uur later konden we aanmeren aan een boei tussen St. Vincent en Young eiland, een privé eiland en resort voor de wat dikkere portemonnee. Daarachter een klein steil eilandje met op 80 meter hoogte een fort met de nodige kanonnen. Een raadsel hoe ze die daar hebben gekregen. Alleen met de rubberboot of zwemmend te bereiken.
Als je aan een boei ligt is het nog geen garantie dat je lekker kunt slapen. De buren zijn met boei en al 's nachts door een sterke windvlaag tegen de achterburen gedreven. Met de nodige schade.  De boeien zijn vaak stalen pennen in de koraalbodem of oude motorblokken of andere gewichten waar kettingen en touw met een boei aan bevestigd zijn.
Om Young eiland was het heel mooi snorkelen, wat we bijna dagelijks een paar keer doen. Ook hier zijn wij 2 dagen gebleven. We zijn het regenwoud in geweest met steile paden, watervallen, mooie grote bomen met vlinderwortels incl. papegaaien, lianen en veel regenbuien.
De volgende bestemming was Wallilabou Baai, waar we zeilend en op de motor heen gevaren zijn. Wallilabou Baai is een heel erg mooie diepe baai, halverwege het eiland. Hier moet je 50 meter van het strand ankeren op 15 meter diepte en met een achterlijn aan een fruit- of een palmboom die vast gemaakt wordt door de locals die alles aangrijpen om wat te verdienen. Niets voor niets hier. 13 EC en twee biertjes. Op oude surfplanken komen ze langs en wordt handel gedreven in bananen en kralenkettinkjes. Wij hebben het idee dat de winst direct omgezet wordt in wiet. Dat word dan ook vaak aangeboden.
De baai zelf was het decor voor de Pirates of the Caribbean. Het gebouw van de douane en ook andere gebouwen zijn nog steeds voorzien van de voorzetgevels voor de film en langs het strand staan nog aardig wat kanonnen! En de gebruikte kostuums hangen in een restaurantje. Langs het strand staan houten hutjes waar tegen etenstijd dikke rookwolken vandaan komen van de barbecue en dan moet je niet denken aan een met veel vlees en lekkere sausjes. Armoedige hutjes, die bij een eventuele tsunami zo weggevaagd kunnen worden. Laatste in 2010.
Tussen Grenada en Carriacou ligt nog een actieve vulkaan onder de zeespiegel.

De volgende morgen zijn we al vroeg vertrokken naar St. Lucia. Losgemaakt van de boom door een lokal. Eentje lag nog voor zonsopkomst op de surfplank naast de boot te wachten of hij wat voor ons kon doen of verkopen. Ze verkopen ook bijvoorbeeld brood en als je besteld hebt gaan ze bij de supermarkt langs en brengen het een paar uur later langs. Vissers brengen al met zonsopkomst hun Dorades en tonijnen aan land, die met pick-up busjes opgehaald worden, en vrouwen vissen in de monding van het riviertje naar.... rivierkreeftjes? Een hele drukte 's morgens vroeg op het strand in het eerste ochtendlicht.

In Soufreire Bay aangekomen op St.Lucia zijn wij weer direct in gaan klaren. De douanebeambte kon nog maar net overeind komen om onze paspoorten te stempelen en dutte daarna direct weer verder. We liggen weer aan een boei, want de baai is diep. In het midden 70 meter en aan de kant 30. Het is geen rijke stad en dat zie je overal aan af. Vissershuisjes op palen langs het water tegen de berghelling met ervoor hun vissersbootjes. Huisjes en bootjes in alle kleuren geschilderd. De straten in de stad zijn wel geasfalteerd maar met de nodige gaten en diepe goten aan de kanten om het regenwater af te voeren. Veel houten huizen met afgebladderde verf en stalen daken. Toch is het er een gezellige drukte. De mensen zijn vriendelijk en zitten op hun veranda of op de stoep.
Je hebt het idee dat deze stad al in geen 200 jaar iets is veranderd, en de andere dorpjes ook.
De volgende ochtend zijn we naar Marigot Bay vertrokken, een inham in de hoge kust vol met bossen en palmbomen die je pas ziet als je er vlak bij bent. Daar hebben we 2 dagen voor anker gelegen en konden we weer lekker snorkelen, slingeren aan een lang touw dat bovenin een palmboom bevestigd was, en 
s' avonds lekker snookeren in het café'. Ook zijn we naar een nog steeds actieve vulkaan geweest. De stoom kwam er nog steeds uit en met volle maan spuit hij 3 meter hoog water en stoom naar boven. Het stonk er naar rotte eieren en dat moet ook, want als hij dat niet doet staat hij op uitbarsten. Er was ook een mooie waterval, waar we lekker hebben gezwommen.

Gisteren zijn we naar Le Marin gevaren op Martinique met een hele mooie windkracht 4 Bft. En een rustige zee. Voor het eerst sinds 6 weken hebben we weer ongereefd gevaren. 
Hier zijn we in de jachthaven gaan liggen. Ik heb een afspraak gemaakt via Raymarine Holland dat hier iemand naar onze stuurautomaat komt kijken.
Sinds een week of 5 doet hij het niet meer en hebben we alles met de hand gestuurd. Dat is op zich niet erg zolang Daan en Nicole aan boord zijn, maar als ik straks weer terug moet heb ik hem wel nodig. Ik heb alles nagekeken in overleg met  Raymarine Holland, en ontdekt dat de computer niet werkt terwijl er wel stroom op staat. Ik kan daar zelf niets aan doen. Ze komen vanmiddag kijken.
We hebben hier ook lekker kunnen wassen. 3 machines van 7 kg hadden we tegelijk aan staan en alles paste in de grote droger. Ik had tijdens een oversteek mijn voorluik op een kier laten staan en dat was niet slim, want de boot dook lekker in de golven. Al mijn kleren waren nat en ook de matrassen. Bijna alle handdoeken stonden vanwege het vele zwemmen letterlijk stijf van het zout. Alles is nu weer lekker schoon en zoutvrij, batterijen geladen en de watertanks vol.

Hier aan boord is het erg gezellig. Nicole kookt graag en is een actieve meid. De eerste dagen vielen niet mee vanwege de harde wind, maar ze is nu aardig gewend.
Daan moet af en toe internet hebben vanwege zijn werk en dat lukt meestal wel.
Het is altijd vroeg dag. Om half 7 zijn wij uit de veren en zijn de hele dag wel ergens druk mee. Het is altijd weer een truc om voor 6 uur ergens wifi te hebben om het thuisfront te kunnen Appen, anders slapen ze al. Meestal lukt dat wel, en anders hebben we nog de mail.